سراسر مرگ

از فرط نخوردن سیرم ، آنقدر روحم چاق و فربه شده

 که به احتزارافتاده .

اما کالبدم نحیف و زار...

پوست و استخوانی بیشتر ندارم

نه شوق خوردن و چیزی برای خوردن

گرداگردم مملو از هیچی  ست

نفس تاول زده

گویی تمام خونم جلوی چشمانم تجمع کرده...

شاید جای قلبم ، چشمهایم خون و روح را پمپاژ میکند.

شاید اصلاً قلبی نیست

عطش رفتن دارم ، باید بروم ....!

ولی  به  کجا

هیچ انباشته ای ندارم

ولی با شوق رفتن چه کنم

باید خاموش کنم تمام آرزوهایم را تا رهانیده شوم

تمامشان ، تمااااامشان را زنده به گور میکنم تا بمیرند

و مردند

ولی آرزوهایم همه و همه از جنس روحم است

روح که نمی میرد...

نمی میرد

پس چرا روحم در برابر م نفس آخر را فقط و فقط نگاه می کند.

ذهنم آشفته شده

شاید وقت رفتم رسیده

و یا تمام شده و من ماندم و تمام شلوغی خلوتم

راهی جز نیست کردن هستیم نمی بینم

دقیق تر بگویم راهی جز هست کردن نیستیم نمیبینم

شاید آنطرف خبری باشد

شاید آنطرفی باشد