پاره کردن تفکرات مقدس هم نوع

یادمه اون زمونا که هنوز عقلم ضایع نشده بودم و مدرسه می رفتم ، دوم راهنمایی بودم یه درس داشتیم به اسم حرفه و فن بد نبود و یه معلم حرفه و فن داشتیم فوق العاده بد بود ،  

ریشو 

زشت 

بد اخلاق  

بی کله 

به قول امروزیا بنیاد گرا 

خود رای 

خلاصه یه شخصیت بدی داشت ، عذاب بودم از دستش 

یک شنبه ها که روزای ورزش و هنر بود بزرگترین زد حال دنیام اونجا بود 

معلم حرفه و فن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

نمی دونستم باهاش چیکار کنم ، چقدر هم به من حساس شده بود 

اولین بار اون بهم گفت دیوونه ، اون گفت که از بقیه کمتری 

چون من با عقل کوچیکم گاهی با نظراتش مخالفت می کردم 

می خواستم بکشمش ، حالم ازش بهم می خورد از اون و از درس حرفه و فن 

خرداد که شد یه حرفایی سر زبونا افتاد ، گفتن می خواست بره  

انگار دنیا را بهم داده بودن 

روز امتحان که رسید ، خونده بودم 

امتحانو که دادم اومدم بیرون . خوشحال ، شاد می دونستم دَهو میارم ، دم در مدرسه کتاب حرفه و فن رو درآوردم ، یه نگاه کردم به کتاب  

 گذاشتم زیر پام لگدش کردم  ،  صفحاتشو  پاره کردم با عشق پارش می کردم ، کبیرتی که آماده تو کیفم بود بیرون آووردم کتابو آتیش زدم  ، یهو معلم ریاضیم رسید ، خیلی دوستش داشتم ، ماجرا رو کامل پرسید منم کامل جواب دادم 

گفت عزیزم آدمایی که کتابو آتیش میزنن احمق ترین هستن ، اونایی که کتابو پاره میکنن ضعیف ترینن 

می گفت عزیزم تویی که از معلم و مدعی اون کتاب بدت میاد حق نداری اون کتابو آتیش بزنی 

اصلا تا حالا کتابشو کامل خوندی با عشق و بدور از تعصب خوندیش 

راست می گفتا من تا حالا بدون تفکر از معلمم کتابو نخوندم  

راست می گفت نباید ، خیلی احمقم ، خیلی 

بخاشر این یاد این ماجرا افتادم که صحنه پاره کردم قرآنو دیدن 

نه مذهبی هستم نه بی دین ، نه روشنفکر و نه کوته فکر نه رادیکال و نه پوپولیست 

هیچی نیستم 

فقط از توهین به افکار یه عده به افکار یه عده به خاطر رفتار بعضیاشون متنفرم 

فقط

نباید .... 

نمی دونم نظر شما چیه شاید منم دارم چرت و پرت میگم شما راهنماییم کنین